Με βήμα αβέβαιο παρά προκλητικό πλησίασε ενα τραπεζάκι, απο αυτά που απλώνω το καλοκαίρι στα πλακάκια έξω από το μικρό μου ψητοπωλείο κάπου στην οδό Γιαννιτσών. Φαινόταν εξαντλημένη από την στέρηση και το πολυήμερο ξενύχτι. Με φωνή που υπόσχονταν πολλά χαιρέτησε την αντροπαρέα που καθόταν στο τραπέζι και με μια προσποιητή κίνηση χάρης προέτεινε το σώμα της προς τέρψιν των οφθαλμών.
Κανείς φυσικά δεν συγκινήθηκε από το θέαμα που πρόσφερε η άγνωστη σ αυτούς, αλλά πασίγνωστη στα σοκάκια πέριξ της οδού Γιαννιτσών, γυναίκα. Η περιέργεια όμως άναψε και οι ερωτήσεις, βροχή, εισέπρατταν πρόθυμες απαντήσεις. Μην μπορώντας να ακούσω την κουβέντα μεταξύ των αντρών και της νεαρής πόρνης πλησίασα την στιγμή κατά την οποία έπαιρνε από τα χέρια του ενός το εικοσάευρω που της έδωσε.
Δακρυα ποτάμι κύλησαν στα αδύνατα μάγουλα του κοριτσιού. Ίσως και να ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνε κάτι χωρίς να χρειαστεί κάτι να δώσει.
Ψέλλισε ένα ευχαριστώ και απομακρύνθηκε από κοντά τους.
Αργά το απόγευμα σχολώντας από το μαγαζί δεν διέκρινα την τραγική της φιγούρα στο γνωστό μέρος όπου στεκόταν άλλα βράδια πουλώντας το μόνο πράγμα που της απέμεινε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου