Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Με ενα αποτομο τρανταγμα περασε το φορειο, το καναλακι του ασανσερ, εισερχομενο στον εβδομο οροφο οπου εκει στεγαζοταν η 1η Νευρολογικη κλινικη του ΑΧΕΠΑ. Και εκει ηταν ο τοπος που εμελλε να δωσω την μεγαλυτερη μαχη  της ζωης μου με την αμεριστη υποστηρηξη των γιατρων.
Απο την πρωτη κιολας στιγμη που εγινε η εισαγωγη μου στο νοσοκομειο  μου εγινε σαφες οτι θα πρεπει να παραμεινω ξαπλωμενος σηνεχως και χωρις καμμια μετακινηση η ανακλιση του κρεββατιου μου.
Ευλαβικα και κατα τις εικοσι μερες της παραμονης  μου στο νοσοκομειο προσαρμοστηκα στις επιταγες των γιατρων μου.
Με συγκινηση θυμαμαι τον καθηγητη κ. Μπαλογιαννη να μου λεει ''Εδω που εισαι γιωργο θα εξασκησεις την υπομονη σου""
Και την εξασκησα και ακομη υπομονη κανω μεχρι να αναρρωσω τελειως .
 Παρολο που απο την στιγμη που εγινε η εισαγωγη μου στο νοσοκομειο η κατασταση αρχισε περιπου να ελεγχεται υπηρξαν και κρισιμες μερες για υποτροπη της αιμοραγιας
Τελικα το απευκταιο αποφευχηκε και μπορω με τις λιγες νοητικες ικανοτητες που δεν μου στερησε η αρρωστεια  να σας γραφω.
''Ο Θεος να σ εχει καλα Γιωργο'' ηταν η ευχη που πηρα μαζι με τις γνωματευσεις και την αγωγη που θα ακολουθησω απο εδω και περα, απο τον κ Μπαλογιαννη και τους γιατρους .
Κι εσας να σας εχει καλα κ καθηγητα.

Αναγνώστες

Συνεργάτες