Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ


Δυο αισθηματα που αλληλοσυνδεονται
Οσο δυνατα αγαπαμε, αλλο τοσο δυνατα,
μπορουμε να μισησουμε αυτον που αγαπησαμε.

Περασαν πολλα χρονια απο τοτε που
χωρισαν.Δεν τον ειχε ξανασυναντησει
ποτε.Ολα αυτα τα χρονια, το μισος που ενοιωθε
γιαυτον ηταν απεριγραπτο. --Ετσι τουλαχιστον νομιζε.--

Σημερα ομως, ανατραπηκαν ολα. Εντελως τυχαια,
εκει που χαζευε τις βιτρινες, επεσε πανω σε καποιον
. Γυρισε το κεφαλι της . Και τι ειδε; Πανω σε πιο
αντρικο κορμι επεσε;

Ναι πραγματι. Κατι απο τα αναπαντεχα.

Επεσε πανω στον ανθρωπο που ειχε τοσα χρονια να
δει και πουτοσα χρονια μισουσε. Τα βλεματα τους
συναντηθηκαν. Κοιταχτηκαν για καμποσα λεπτα
βαθεια στα ματια, αμηχανοι. Μετα χαμογελασαν και
οι δυο. Στο τελος βρεθηκαν σφιχταγκαλιασμενοι. Οι
καρδιες τους χτυπουσαν δυνατα και γρηγορα. Τα χειλη τους ενωθηκαν. Της τα δαγκωσε. Της
τα ματωσε.




Ηφλογα ξαναζωντανεψε, ετσι, σε κλασματα
δευτερολεπτων.Τοτε καταλαβαν και οι δυο , οτι
αυτη η φλογα, δεν ειχε σβησει ποτε.

Πιασμενοι χερι-χερι, καθησαν σε ενα καφε.
Ειχαν πολλα να πουν.

Που πηγε το μισοςλοιπον που ενοιωθε γιαυτον;

Υπηρξε αραγε ποτε; η ετσι νομιζε;

Ειναι αληθεια λοιποναυτο που λενε.

Οτι ''Πισω απο ενα μεγαλο μισος, κρυβεται μια μεγαλη και ατελειωτη αγαπη.

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Οδος Γιαννιτσων, οδος ψεύτικων ονείρων


Με βήμα αβέβαιο παρά προκλητικό πλησίασε ενα τραπεζάκι, απο αυτά που απλώνω το καλοκαίρι στα πλακάκια έξω από το μικρό μου ψητοπωλείο κάπου στην οδό Γιαννιτσών. Φαινόταν εξαντλημένη από την στέρηση και το πολυήμερο ξενύχτι. Με φωνή που υπόσχονταν πολλά χαιρέτησε την αντροπαρέα που καθόταν στο τραπέζι και με μια προσποιητή κίνηση χάρης προέτεινε το σώμα της προς τέρψιν των οφθαλμών.
Κανείς φυσικά δεν συγκινήθηκε από το θέαμα που πρόσφερε η άγνωστη σ αυτούς, αλλά πασίγνωστη στα σοκάκια πέριξ της οδού Γιαννιτσών, γυναίκα. Η περιέργεια όμως άναψε και οι ερωτήσεις, βροχή, εισέπρατταν πρόθυμες απαντήσεις. Μην μπορώντας να ακούσω την κουβέντα μεταξύ των αντρών και της νεαρής πόρνης πλησίασα την στιγμή κατά την οποία έπαιρνε από τα χέρια του ενός το εικοσάευρω που της έδωσε.
Δακρυα ποτάμι κύλησαν στα αδύνατα μάγουλα του κοριτσιού. Ίσως και να ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνε κάτι χωρίς να χρειαστεί κάτι να δώσει.
Ψέλλισε ένα ευχαριστώ και απομακρύνθηκε από κοντά τους.
Αργά το απόγευμα σχολώντας από το μαγαζί δεν διέκρινα την τραγική της φιγούρα στο γνωστό μέρος όπου στεκόταν άλλα βράδια πουλώντας το μόνο πράγμα που της απέμεινε.

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009

Πρώην ΤΕΒΕ πρώην κοινωνική ασφάλιση


Μα επιτέλους ποιοί είναι αυτοί που με τόση αδειαντροπιά παίζουν με τα νεύρα μας, με τον χρόνο μας και με τις ζωές μας εν τέλει


Εδώ και κάποια χρόνια το ΤΕΒΕ άλλαξε και έγινε ΟΑΕΕ. Από τότε άλλαξε και η ζωή μας σαν ασφαλισμένοι που είμαστε. Για μια απλή απλούστατη θεώρηση του βιβλιαρίου οι φωστήρες μας υποχρεώνουν να στηνομαστε με τις ώρες στην ουρά και αν είμαστε τυχεροί και δεν είναι χαλασμένα τα κομπιούτερ ίσως τελικά θεωρήσουμε. Αν φυσικά διαθετουμε όλα εκείνα τα δικαιολογητικά που πρέπει να γνωρίζουμε ότι πρέπει να εχουμε
Και αυτο δεν ειναι τπτ μπρος σε αυτα που μας περιμένουν από εδώ και πέρα Αργά αλλά σταθερά ξεκίνησαν να μας κόβουν κάποια φάρμακα χωρίς καμμιά απολύτως αιτιολόγηση.

Πας για μια μικροβιολογική εξέταση και εκεί μαθαίνεις ότι γιά άλλα μικρόβια πληρώνει το ταμείο και γιά άλλα όχι. Ποιός είναι αυτός που κάνει τον διαχωρισμό και με ποιά κριτήρια. Πας στο ιατρείο γιά μιά εξέταση και εκει διαπιστώνεις ότι έπρεπε να έχεις κλείσει ραντεβού. Το ότι στο βιβλιάριο γράφει ότι οι γιατροί του ΤΕΒΕ δέχονται χωρίς ραντεβού δεν έχει απολύτως καμμιά σημασία.
Αν τελικά φτάσεις και σε δε ο επιστήμων τότε δεν θα μπορέσει να συνταγογραφήσει πέραν του μηνός δι ανεξήγητον λογον.
Μετά από αυτά εμείς τα κορόϊδα, μην μπορώντας και να κάνουμε αλλιώς,συνεχώς τους τα ακουμπάμε, για να μπορεί ο [αν]αρμόδιος υπουργός να εξα-σκισει το μεγαλεπήβολα σχέδια της αταλάντευτης πολιτικής του διαλύοντας και το ταμείο και τις ζωές μας.

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Ο ψαρας

Mονος. Μονος με την φυση. Χωμενος μεσα σε αυτην. Χωμενος μεσα στην θαλασσα δειχνει να ψαρευει με το καλαμι του.
Τον ζηλεψα και αυτος ειναι ο λογος που κανω αναρτηση αυτην την φωτογραφια. Τον ζηλεψα που εχει την δυναμη να τα αφηνει ολα πισω του και να κανει κατι που τον ευχαριστει.
Τον θαυμασα για την ανεμελια του, που με επιμελεια την αφιερωνει σε κατι τοσο απλο και ομορφο.

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Κρυμμενα ματια

Ενα προσωπο χωρις ματια. Τα κρυβει απο στυλ, τα κρυβει για να κρυφτει; Ποιος ξερει;
Ενα προσωπο φωτεινο, ενα μουτρακι ομορφο.
Τι αραγε προσπαθει να μας δειξει ο καλλιτεχνης φωτογραφος;
Την ομορφια, το μυστηριο κατι αλλο;
Δεκτες αποψεις και ενστασεις

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Αναδημοσιευση απο ΣΤΟΧΑΣΜΟ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ

. . . μια φωτογραφία / χίλιες λέξεις . . .

. . . μια φωτογραφία / χίλιες λέξεις . . .
ένα θλιμμένο προσωπάκι / κόλαφος στην αδιαλλαξία των ισχυρών . . . Όσο θα βλέπω αυτά τα ματάκια να μου προκαλούν πόνο . . . τα δικά μου δεν θα στεγνώσουν ποτέ . . . σαν από τύψεις αν θες / σαν από "ατολμία" δική μας, που ίσως ΔΕΝ θα Δυνηθούν και αυτά κάποτε να χαμογελάσουν κάτω από μια Ελεύθερη Πατρίδα. [Νάσος]

Γραμμα του Μπαρακ Ομπαμα στις κορες του

Ο Ομπάμα διάλεξε τη φόρμα μιας ανοιχτής επιστολής προς τις κόρες του – λίγο μελό, αλλά έτσι είναι οι Αμερικανοί, ευσυγκίνητοι, ιδίως εάν το θέμα δεν έχει σχέση με τους Ισραηλινούς. Γράφει ο Ομπάμα:

«Όταν ήμουν νέος πίστευα πως τα πάντα περιστρέφονταν γύρω από τον εαυτό μου. Σκεφτόμουν μόνο πώς θα προχωρήσω στη ζωή και πώς θα πετύχω όσα επιθυμούσα. Όταν μπήκατε όμως εσείς στον κόσμο μου, συνειδητοποίησα ξαφνικά ότι η δική μου ζωή δεν θα είχε και μεγάλη αξία, εάν δεν μπορούσα να σας εξασφαλίσω κάθε δυνατή ευκαιρία να ευτυχήσετε και να ολοκληρωθείτε. Τελικά, για αυτό το λόγο έβαλα υποψηφιότητα για την προεδρία. Για όλα εκείνα που επιθυμώ για εσάς και για κάθε παιδί αυτού του έθνους. Θέλω όλα τα παιδιά μας να πηγαίνουν σε σχολεία που θα τους κινούν το ενδιαφέρον και θα τα εμπνέουν. Θέλω να έχουν την ευκαιρία να πάνε στο πανεπιστήμιο, ακόμη κι αν οι γονείς τους δεν είναι πλούσιοι. Θέλω να μπορούν να βρουν δουλειές που θα τα πληρώνουν καλά, θα τους εξασφαλίζουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, και θα τους επιτρέπουν να περνούν χρόνο με τα δικά τους παιδιά και να πάρουν σύνταξη με αξιοπρέπεια

Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Κυνηγος πουλιων

Εστεινε ξωβεργες και επιανε πουλια. Καθε μερα νωρις το πρωι και πριν παει στην δουλεια του εφτανε στο γνωριμο γιαυτον μερος και εστεινε τις παγιδες με τα διχτυα και επιανε τα κακομοιρα τα πουλια. Λιγο πριν ξεκινησει να παει στην δουλεια του τα αφηνε ελευθερα και εφευγε.
Δεν θυμαται για ποσο ακριβως καιρο το εκανε αυτο. Δεν ηθελε να το θυμαται.
Ισως να περασε ενας χρονος, μπορει και δυο δεν ηταν σε θεση να το καταλαβει.
Πονουσε πολυ και ο πονος καταλαγιαζε με το να βρισκεται κοντα στο παιδι του. Εξω απο τα νεκροταφεια που ειχε θαψει το παιδι του εστεινε ξωβεργες να πιανει πουλια και να μην τα κραταει ποτε. Βρηκε την δικαιολογια που του χρειαζοταν για να βρισκεται κοντα στο αδικοχαμενο του παιδι.
Η παραξενη και παντα πρωινη παρουσια του εκει κινησε την περιεργεια των αρχων.
Το περιπολικο σταματησε κοντα του και οι νεαροι αστυνομικοι περιπου στην ηλικια του χαμενου του παιδιου με ευγενεια του ζητησαν να τους ακολουθησει. Χωρις να ρωτησει το γιατι, και χωρις να πει τιποτα παραπανω απο μια καλημερα μπηκε στο αμαξι του και πειθηνια ακολουθησε το περιπολικο.
Αυστηρη ακουστηκε η φωνη του διοικητη του αστυνομικου τμηματος στα αυτια του.
-Δεν ντρεπεσαι ολοκληρος αντρας να κυνηγας πουλακια;-
-Δεν ντρεπεσαι εσυ ολοκληρος αντρας να κυνηγας ανθρωπους;- Αντετεινε.
Ξαφνιαστηκε ο αστυνομικος με το θρασος αυτου του παραξενου ανθρωπου.
Κοιτωντας τον ερευνητικα με βλεμμα που διαπερνα και τοιχο, διεκρινε πως δεν ειχε να κανει με μια συνηθισμενη περιπτωση. Ζητησε τα στοιχεια του και το τηλεφωνο του σπιτιου του και της δουλειας του και τον αφησε να περιμενει μονος στο καμαρακι του αξιωματικου υπηρεσιας.
Σε λιγο που γυρισε τον αφησε να φυγει, σαν να ηταν ενα πουλι που ειχε πιαστει στα διχτυα και του χαριζες την ελευθερια του

Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

των 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων!


Μια φοιτήτρια, από τις ΗΠΑ, που αποφάσισε να βάλει σε δημοπρασία μέσω διαδικτύου την παρθενιά της με σκοπό να πληρώσει το μεταπτυχιακό της είδε τις πρόσφορες να έχουν φτάσει στο αστρονομικό ποσό των 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων!

Η 22-χρονη Natalie Dylan, από το San Diego, πουλά την παρθενιά της με σκοπό να χρηματοδοτήσει το μεταπτυχιακό της στην ψυχολογία με ειδίκευση την οικογενειακή συμβουλευτική.

Η νεαρή αναφέρει πως η προσφορά της για σεξ μια νύχτας προσέλκυσε πάνω από 10.000 άντρες υποψηφίους!

Οι προσφορές ξεκίνησαν από τα 243.000 δολάρια τον Σεπτέμβριο όπου και ανακοινώθηκε η «πρόσκληση ενδιαφέροντος» και πλέον έχουν φτάσει στο αστρονομικό ποσό των 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων!

Η Natalie Dylan πείστηκε να ενδώσει στο εγχείρημα από την αδελφή της, Avia, η οποία για να πάρει το πτυχίο της εκδιδόταν επί τρεις εβδομάδες.

«Γνωρίζω ότι πολλοί θα με κατηγορήσουν για αυτό αλλά δεν με ενδιαφέρει. Δημοπρατώ την παρθενιά μου και όχι τον εαυτό μου. Πιστεύω πως και οι δυο πλευρές θα επωφεληθούμε από αυτό,» ανέφερε η 22-χρονη φοιτήτρια.

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Παρασκευή, 2 Ιανουάριος 2009

Εφυγες νωρις

Ασυνιθιστα νωρις εκεινο το πρωινο χτυπησε το σταθερο τηλεφωνο του σπιτιου.
Η φωνη του πατερα μου απο την αλλη ακρη της γραμμης ακουστηκε αβεβαιη οπως αβεβαιη ηταν και η ερωτηση που μου εκανε.
Αμμεσως καταλαβα οτι κατι δεν πηγαινε καλα και με αγωνιωδη φωνη απαντησα στην ερωτηση με ερωτηση. '' Τι θελεις να πεις;'' '' Γιατι να μην ειναι καλα ο Γιαννης;''
Νομιζε κι αυτος οτι εγω κατι παραπανω θα γνωριζα για το ατυχημα που συνεβη.
Ευτυχως η δυστυχως κανεις δεν σκεφτηκε να με ενημερωσει οτι την νυχτα και ενω ειχα πεσει για υπνο, οτι ο Γιαννης χτυπησε με το παπακι και ηταν στο χειρουργειο με βαριες κρανιοεγγεφαλικες κακωσεις. Ηταν ο αντρας της ξαδερφης μου και καλος μου φιλος. Σχεδον αμμεσως εκλεισα την συνομιλια με τον πατερα μου και επικοινονωντας με τον αδερφο του εμαθα οτι οι ελπιδες ηταν απο μηδαμινες εως μηδενικες για να τα καταφερει.
Ταλαιπωρηθηκε παλευοντας στην εντατικη ογδοντα μερες εως οτου μας κανει να αποδεχτουμε αυτο που θα ζουσαμε. Ζησαμε λοιπον τον θανατο ενος ανθρωπου, ενος φιλου που ποτε στην ζωη του δεν καταφερε να κανει κανεναν να μην τον αγαπησει, απο τον πιο μικρο εως τον πιο μεγαλο.
Αυτος ηταν ο Γιαννης ενα κομματι μαλαμα, και δυστυχως τωρα ζει μονο μεσα στην σκεψη μας

Δευτέρα, 5 Ιανουάριος 2009

Ο πονηρος τεμπελης

Δεν πηγε ουτε μια μερα στο χωραφι. Δεν ηξερε τι θα πει να σπερνεις ουτε και να τσαπιζεις ουτε και με το οργωμα ειχε καλες σχεσεις.
Αγανακτισμενοι λοιπον οι συνχωριανοι του, σε καποιες παραμυθενιες εποχες που η αυτοδικια ηταν αποδεκτη, αποφασισαν να τον ξαποστειλουν.
Τον εβαλαν, λοιπον μεσα σε ενα τσουβαλι και πηγαν να τον πνιξουν στο Στρυμωνα ποταμο.
Διπλα στον Στρυμωνα αφησαν το σακκι με τον ατυχο αναρωτωμενοι αν αυτο που πηγαιναν να κανουν ηταν σωστο. Αποφασισαν τοτε να απευθυνθουν και σε καποιον πολυπραγμωνα που καποτε ειχε ταξιδεψει μεχρι τις Σερρες και κατι παραπανω θα ηξερε απο αυτους που ποτε τους δεν ειχαν παει πιο μακρια απο το διπλανο χωριο και απο τα χωραφια τους.
Μονος και απελπισμενος μεσα στο τσουβαλι περιμενε τη αποφαση του του ειδημονα που καποτε ειχε παει στα Σερρας
Διεξοδο στην κατασταση του εδωσε η ιδεα που του γεννηθηκε στο μυαλο οταν ακουσε τους ηχους κουδουνιων απο απο καποιο διερχομενο κοπαδι.
'' Δεν την παιρνω, δεν την θελω΄' ακουστηκε η φωνη του μεσα απο το σακκι που ηταν κλεισμενος, αποσκοποντας να ακουστει οχι απο το κοπαδι αλλα απο τον ηγετη αυτου, τον αμοιρο βοσκο.
''Ποια ειναι αυτη που δεν την θελεις, ποια ειναι αυτη που δεν την παιρνεις;'' ακουστηκε στα αυτια του η λυτρωτικη φωνη του γιδοβοσκου.
''Βγαλε με πατριωτη και θα σου τα πω ολα''
Με μεγαλη χαρα ανταλλαξε την θεση του ο αφελης βοσκος με τον πανουργο συντοπιτη του οταν αυτος του ειπε οτι τον προξενευαν την κορη του αρχοντα της περιοχης και αυτος επειδη δεν την ηθελε βγηκε αποφαση να τον ριξουν στο ποταμι για να τον πνιξουν.
Τοση ηταν η χαρα του θυματος που πανω στη εξαψη, που του ετυχε τετοιο λαχειοτου χαρισε και τις λιγες λιρες που φυλαγε για μια ωρα αναγκης καθως επισης και τον γαιδαρο του και το κοπαδι του.
Στην επιστροφη τους οι χωριανοι απορημενοι ακουγαν μεσα απο το τσουβαλι τις απελπισμενες κραυγες του αμοιρου, πλην πονηρου γιδοβοσκου που ωρυοταν οτι τωρα πια την θελει και οτι την παιρνει.
Με ησυχη την συνειδηση τους, μετα την εγκριση και του ειδημονα, απολαμβαναν το καφεδακι τους στο καφενειο της πλατειας, οταν απο μακρια ακουστηκαν τα κουδουνια των ζωων να επιστρεφουν απο την ημερησια βοσκη τους.
Εκπληκτοι εμειναν οταν ειδαν αυτον που ηγειτο του κοποδιου να ειναι αυτος που λιγο νωριτερα νομισαν οτι ειχαν ριξει στα απατα του ποταμιου.
Η εκπληξη τους μεγαλωσε οταν τους ειπε οτι δεν τον εριξαν αρκετα βαθια ουτως ωστε να καταφερει να συνγκεντρωσει περισσοτερα ζωντανα.
Η ιστορια μας τελειωνει με το πνιξιμο ολων αυτων που προσπαθησαν να ξεκανουν τον πονηρο συντοπιτη τους.
Απο την πλεονεξια τους να μαζεψουν και οι ιδιοι οσο το δυνατον μεγαλυτερο κοπαδι, ριχνονταν στον ποταμο οσο πιο βαθια μπορουσαν και οι ηχοι απο τις μπουρμπουλιθρες που εβγαζαν εκανε ακομη πιο πολλους να πεφτουν μην τυχον και δεν προλαβουν να μαζεψουν προβατα.
0 σχόλια

Κατι συνβαινει στην γειτονεια μας

Κατι συμβαινει διπλα μας. Κατι τρομερο. Ισως μεσα στην ευδσιμονια μας δεν το εχουμε δωσει την πρεπουσα προσοχη ουτε και την σημασια που του αρμοζει.
Νυχτα τα τανκς των Εβραιων εισβαλουν μεσα στις γειτονειες και στα σπιτια χιλιαδων ανυπερασπιστων παλαιστινιων, καταπατωντας παιδικες ζωες και αυριανες χαρουμενες αναμνησεις. Σκοτονωντας και λεηλατοντας καθε τι ομορφο που μπορει να βιωσει ενας ανθρωπος στην τρυφερη του ηλικια.
Μονο οι Εβραιοι μπορουν να δωσουν αφεση στα εγκληματα των Ναζι.
Για καθε παιδι που σκοτωνουν ενα παιδι του Αουσβιτς σβηνεται απο τα καταστιχα.
Μονο απο τους Εβραιους η ναζιστικη τυχη μπορει να εξαγορασει την ελευθερια της απο το πυρ το εξωτερον.
Και οι Εβραιοι ειναι πολυ καλοι εμποροι. Δεν θα αρνιοταν ποτε μια καλη ευκαιρια σε συμφερουσα τιμη
0 σχόλια

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Ενα ακομη παραμυθι

Για ποιος ξερει ποια φορα γυρισε τις τσεπες του αναποδα σημερα. Μα και αλλες τοσες να τις γυριζε παλι το αποτελεσμα το ιδιο θα ηταν με ολες τις προηγουμενες.
Δεν υπηρχε μεσα κατι το οποιο θα του εδινε την πολυτελεια ενος πιατου με μεζε για να συνοδευσει το τσιπουρακι του στο καφενειο της πλατειας διπλα στην ζεστασια του τζακιου.
Το μυαλο του θολομενο απο την ανεχεια, αδεια η ψυχη του και ανυποφορη η γκρινια της οικογενειας του απο την ανεχεια.
Δοκιμασε κατα καιρους να δουλεψει αλλα ολο και κατι θα γινοταν και θα τα παρατουσε.
Δεν τοχε απο μικρος. Ο πατερας αρχοντας φροντιζε παντα να μην του λειπει τιποτα. Η περιουσια που τουχει αφησει εξανεμιστηκε σχετικα γρηγορα σε διασκεδασεις και σε κεινα που ομορφαινουν την ζωη και στελνουν ταξιδι μακρινο την πληξη.
Πανε τωρα αυτα περασαν οπως περασαν απο τα χερια του και φυγανε ολα τα λεφτα απο το ξεπουλημα των πατρικων χωραφιων και των ζωντανων.
Η μοναδικη περιουσια που του απομεινε τωρα πια ειναι ο κυρ Μητσος ενας συμπαθεστατος γαιδαρακος. Και αυτον θα τον ειχε ξεφορτωθει αν υπηρχε μουστερης να τον αγορασει.
Οσες προσπαθειες κι αν εκανε να τον ξεπουλησει αποτελεσμα δεν ειχαν.
Με μαυρες σκεψεις να τον κατακλυζουν σουλατσαριζε στην πλατεια εξω απο τον καφενε κατω απο το πλατανι. με την κρυφη ελπιδα πως καποιος θα του εκανε το ωριστε να τον τραταρει κανενα τσιπουρακι.
Ματαια ομως. Οτι ηταν να κεραστει ηδη το κεραστηκε, κανεις δεν τον ηθελε κοντα του κανεις δεν ανοιγε μαζι του παρτιδες.
Με ολα αυτα να στριφογυριζουν στο μυαλο του κινησε για το σπιτι. Περνωντας εξω απο τον σταυλο και διπλα απο το παχνι που μασουλουσε ο κυρ Μητσος ο γαιδαρος το χορταρακι του με βουλιμια κατι ειδε να ψαχουλευει η γυναικα του. Στην αρχη δεν εδωσε σημασια, αλλα μετα και οσο περνουσε η ωρα κατι αρχισε να του τρωει το μυαλο και μη μπορωντας αλλο να κρατηθει ειπε να ριξει μια ματια σε αυτο που η γυναικα του ψαχουλευε.
Με αδημονια κατεβασε απο τον πλαινο τοιχο εκει που ενωνεται με την σκεπη ενα τενεκεδενιο μικρο κουτι. Με χερια που ετρεμαν και βαζοντας λιγη δυναμη το ανοιξε, και πηρε απο μεσα ενα μικρο πανινο δεματακι δεμενο πολυ σφιχτα. Σαν μανιακος, γιατι αρχισε να καταλαβαινει τι ηταν δεμενο στο πανακι το ξετυλιξε και η λαμψη απο τον χρυσο του τυφλωσε οχι μονο τα ματια αλλα και το μυαλο. Οι λιρες που καλα φυλαγμενες ειχε η γυναικα του απο τον γαμο τους για τοσα και τοσα χρονια ηταν εδω στα χερια του ζεστες και αστραφτερες αλλη μια αποδειξη του ποσο αυτος ηταν διαφορετικος απο τον πατερα του, ενα κειμηλιο που η κακομοιρη γυναικα μαλλον δεν καταφερε να διαφυλαξει αποτελεσματικα απο την εξοντωτικη μανια του.
Την ιδια μερα στο μικρο μαγαζακι που σερβιρε ολα τα ελεη του θεου, αυτος ο αθλιος τεμπελης κερασε ολους τους συνχωριανους του, στηνοντας ταυτοχρονα και το πανουργο του σχεδιο.
Ξοδευοντας ασυστολα και πληρωνοντας με ατοφιο χρυσαφι εκανε τους παντες να αναρωτιουνται που βρηκε τις χρυσες λιρες.
Χωρις να δωσει σαφεις εξηγησεις τους αφησε να βραζουν στο ζουμι τους. Την αλλη μερα και ενω τα κουτσομπολια και οι ψιθυροι δυναμωσαν πηρε τον κυρ Μητσο τον γαιδαρο του και αφου πρωτα του εβαλε στον πισινο του οσες λιρες εκλεψε απο το μελλον των παιδιων του, και της αμοιρης γυναικας του πηγαινοντας στην πλατεια εδεσε το σχοινι που εσερνε το φτωχο ζωντανο στον πλατανο.
Ολα ηταν ετοιμα για την παρασταση που θα εδινε. Ανοιγοντας την πορτα του μικρου καφενε ολοι οι ψιθυροι για το προσωπο του, σταματησαν με μιας. Με υφος φωναξε τον κεφετζη να δωσει σε ολους μεζεδες και τσιπουρα, για να κερασει αυτος την στιγμη που ολα τα βλεμματα ηταν στραμμενα πανω του.
Τα επιφωνηματα θαυμασμου ακουστηκαν δυνατα. Ηπαγιδα ηταν ετοιμη και περιμενε το μεγαλο θυμα να πεσει μεσα.
Προσποιουμενος οτι δεν κραταει πανω του χρηματα βγηκε παλι εξω να φερει λεγοντας οτι ηταν η ωρα του γαιδαρου να βγαλει την λιρα απο τον πισινο του.
Η περιεργεια δεν βγαινει παντα σε καλο. Αλλα ομως αυτη ηταν που εκανε ολους τους θαμωνες του καφενειου να πεταχτουν εξω και να δουν αν αυτες οι μπουρδες που αραδιαζε αυτος ο αχρηστος ειναι αληθινες.
Φτανοντας κοντα στο ζωο εσκυψε στο ενα απο τα μεγαλα του αυτια και φανηκε σαν κατι να του ψυθιριζει. Φερνοντας την βουκεντρα του εδωσε μια απαλα στο μαλακο μερος του γλουτου. Ενοχλημενο το ζωο και ζορισμενο αφησε να πεσει απο τον ποπο του μια απο τις χρυσες λιρες που προηγουμενως ειχε τοποθετησει ο πανουργος χωριατης.
Εκστασιασμενοι και μηνπιστευοντας στα ματια τους οι αφελεις χωρικοι πλησιασαν και αμμεσως εκδηλωσαν ενδιαφερον για την αγορα του ζωου που πριν λιγο καιρο απαξιουσαν να αγορασουν.
Η συνεχεια ειναι λιγο πολυ αναμενομενη. Ο μεγαλυτερος και ο πλουσιοτερος πλειοδοτης καταφερε να πεισει τον πονηρο και αεριτζη χωριατη να πουλησει τον γαιδαρο του εναντι αδρου τιμηματος.
Οπως ειναι φυσικο το ζωντανο μη μπορωντας να ανταποκριθει στις απαιτησεις του νεου του ιδιοκτητη εγινε η αιτια να διμηουργησει η λαικη σκεψη εναν αλλο μυθο που καπου αλλου τον ειχα γραψει.
Οτι μπορουσα εκανα για να αποδωσω καλυτερα αυτο το παραμυθι που παρολα τα χρονια που περασαν, απο τοτε που μου το αφηγηθηκε ο παππους μου με την απαραμιλλη ρητορεια του, δεν το ξεχασα και μαλλον δεν θα το ξεχασω ποτε ουτε φυσικα και τον παππου μου.

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες