Διαλογισμος

Ξαπλωμενος, σχεδον ημιγυμνος, πανω σε ενα φορειο περιμενει την σειρα του να εξεταστει απο γιατρο, σε μερα εφημεριας του νοσοκομειου.
Νεος, γυρω στα τριαντα, λεπτος μελαχροινος και ανετος διαλογιζεται για ολα, χωρις να τον απασχολει ουτε η θεση του ουτε η κατασταση του.
-Πως σε λενε;
-Καποτε με λεγανε Κωστα.......

-Που μενεις;
-Καποτε ειχα σπιτι......τωρα μενω εδω στο νοσοκομειο....
Απομακρυνομαι απο κοντα του χαμογελωντας αφηνοντας τους γιατρους να συνεχισουν τις ερωτησεις τους , μηπως και βρουν καμμια ακρη μαζι του.....

Περιμενω το πρασινο καπου σε μια διασταυρωση της Ξηροκρηνης Τυχαια το βλεμμα μου πεφτει πανω σε καποιον οδοκαθαριστη που με νοηματα και με ζωηρη φωνη πιανει κουβεντα με τον εαυτο του....
Συμφωνει μαλλον με τον εαυτο του, το δειχνει φανερα το υφος του το φωναζει κιολας
-Ολα καλα, ολα καλα λεει την ωρα του εσωτερικου του διαλογισμου αναβοντας και ενα τσιγαρακι.....

Τον δικο μου διαλογισμο τον διακοπτουν τα κορναρισματα των πισω αυτοκινητων μια και το πρασινο εχει ηδη αναψει....

Προσοχη, προσοχη αγαπητοι μου φιλοι γιατι ο πλανητης Αρης ειναι στο ζωδιο σας.

Καλη σας μερα