Δυο μερες μονο

-Δυο μερες παρακαλω.........Τυλιξτε μου δυο μερες μονο......
-Απο ποιες θελετε;........Εχουμε αυτες που ειναι φτηνες και καποιες, πολυ λιγες, που ειναι ακριβοτερες..........
Βαλτε μου απο τις φτηνοτερες που εχετε παρακαλω...
-Στο ταμειο πληρωσα τις δυο μερες  μου και εφυγα, μη γνωριζοντας που να παω.


Με αβεβαιο βαδισμα περπατουσα διπλα στην ακρογιαλια πλατσουριζοντας το κυμα που εσκαγε στα ποδια μου και μια ανατριχιλα απο τις σταλες που πεφτανε πανω στο γυμνο μου κορμι με εκανε να αναριγω ευχαριστα.
Ακαθοριστες μουσικες ακουγοταν απο την κορυφη, του κοσμου εκεινου που βρισκομουν. Ισως εκει να ζει και η κυρια, σκεφτηκα που αγορασε ολοκληρο μηνα πριν απο μενα.

Ο νεαρος καλλιτεχνης πανω στην εξεδρα,, στην μεση της δικιας μας παραλιας, με τα μακρια μαλλια και το μουσι φαινοταν να ειναι ο Οδυσσεας, ο γιος μου, πισω απο ενα τεραστιο λευκο πιανο με ουρα, σε καποιους μουσικους αυτοσχεδιασμους  που ενσωματωναν τον ηχο των κυματων και τις φωνουλες των παιδιων που παιζανε με τα κυματα.


Ο ηλιος μαζι με τον αντικατοπτρισμο των ακτινων του στην θαλασσα μου δημιουργουσε μια ακαταμαχητη  επιθυμια να κατευθυνθω στο σκιερο μπαρ με τις παγωμενς μπυρες


Σαν μια ξαφνικη διακοπη του ηλεκτρικου την ωρα που βλεπεις τηλεοραση, ολα αυτα χανονται απο μπροστα μου, παραλια, παιδια, μπαρ, μουσικες, ολα........... τζιφος.

Ειμαι τωρα κλεισμενος μεσα στο σκοτεινο και υγρο υπογειο του μαγαζιου μου, λουσμενος στον ιδρωτα. Τα  χειλη μου στεγνα τα ματια μου τσουζουν απο τον ιδρωτα που πεφτει μεσα τους και ενας βραχος τεραστιος γεμιζει  τα σωθικα μου και μου κοβει την ανασα.

-Δυο μερες μονο κυριε...... η φωνη της νεαρης ταμια,  ακουγεται και ξανακουγεται στα αυτια μου. τι θα σας κανουν δυο μερες μονο;..........