Μυρωδικα Χριστουγεννα

Τα παντα η σχεδον τα παντα στην ζωη μου μεχρι σημερα τα εδενα με τις μυρουδιες που ανεδυαν.

Εχω γραψει γι αυτες σε προηγουμενη αναρτηση μου εδω.

Σημερα θυμηθηκα την μυρουδια και τα αρωματα των παιδικων μου Χριστουγεννων.

Με νοσταλγια θυμαμαι την εξαιρετικη οσμη, που μοσχοβολουσε σε ολη την γειτονια την παραμονη που ειχαμε το σφαξιμο του γουρουνιου, το κρεας που εριχνε η μαννα μου στο τηγανι για να πιουμε ολοι εμεις που συμμετειχαμε στην διαδιακασια σφαγης του ατυχου χοιρου. φρεσκο παραγωγικο κρασακι, συνηθως γλυκο.

Η πανδαισια αρωματων, ανεξιτηλα πια χαραγμενων στην μνημη μου, συνεχιζονταν το βραδακι την ωρα ακριβως που γυριζα απο τα καλαντα.

Η μπαμπω, για το χριστουγεννιατικο τραπεζι, που ηδη ειχε παρασκευαστει απο την μαννα μου εμπαινε στον φουρνο και ζεστανε, με την καπως ασυνηθιστη μυρουδια της, το σπιτικο μας.

Μην ξεχασω ομως να πω και για την μυρουδια της σουσαμοπιτας φτιαγμενης απο το αλευρι που ειχαμε απο το σιταρι που καλλιεργουσε ο πατερας μου στα χωραφια, με φυλλο ανοιγμενο απο τα χερακια της μαννας μου.


Αξεπεραστες μυρωδικες αναμνησεις γεμιζουν τωρα πια το μυαλο μου και γλυκαινουν την ζοφερη μου πραγματικοτητα και μου δημιουργουν ευχαριστα συναισθηματα τουτες τις αγιες μερες.

Καλα Χριστουγεννα σε ολους μας και οσο το δυνατον πιο μυρωδικα.
Φτιαξτε μονοι-ες το γλυκο σας. Και το σπιτι θα μοσχοβολησει και εσεις θα το χαρειτε και θα τα καταλαβετε καλυτερα τα Χριστουγεννα