Οριζοντας και οριζοντες

Οριζοντας. Γραμμη του οριζοντα. Το σημειο οπου ενωνεται η γη με τον ουρανο. Σημειο νοητο που στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει πουθενα. Το βλεπουμε ομως και πιστευουμε οτι εκει ενωνεται ο ουρανος με την γη μας. Οταν ο ουρανος ενωνεται σε σημειο που βρισκεται η θαλασσα τοτε οι ποιητες μιλανε για την θολη γραμμη του οριζοντα

"Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής,
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδυά σαν όλες τις βραδυές,
χωρίς να σκίσω την θολή γραμμή των οριζόντων..."

Τι μ επιασε θα πειτε παλι σημερα και κανω αναφορα στον οριζοντα;
Νομιζω οτι αυτο το τοσο απλο πραγμα, το να εχουμε ανοικτο οριζοντα και μεταφορικα και κυριολεκτικα ειναι ενα πραγμα που εμεις , οι κατοικοι των πολεων, παρ ολο που το εχουμε αναγκη το στερουμαστε.
Καπου σε μια ανυποπτη στιγμη ειχα διαβασει οτι το να βλεπεις τον οριζοντα επιδρα πολυ στο να εχεις καλη ψυχικη διαθεση. Ειδικος δεν ειμαι επι του θεματος αλλα απο μια μικρη αναδρομη στην μνημη μου το διαπιστωσα. Καθε φορα που ειχα καιρο να βγω απο την πολη κατι σαν να μου ελειπε, και οταν ανοιγομουν με το αμαξι η την βαρκα στις εξοχες η στις θαλασσες επαιρνα τετοια χαρα που και εγω δεν ηξερα που την χρωστουσα.
Αφησαμε ολοι καποτε τα χωρια μας να ερθουμε στις πολεις να ανοιξουμε τους οριζοντες μας στις δουλειες και στην ζωη μας.
Ποσο μα ποσο λαθος καναμε. Που να φανταζομασταν οτι ανοιγοντας αλλους οριζοντες θα κλειναμε την ζωη μας σε τεσσερα ντουβαρια αντικρυζοντας καθε μερα γκριζους τσιμεντενιους ογκους και οχι το απεραντο πρασινο η γαλαζιο μεχρι την γραμμη του μονου υπαρκτου οριζοντα παρολο που ξερουμε οτι δεν υπαρχει στ αληθεια