Κοκκινη Πεμπτη

Mεγαλη Πεμπτη.
Αλλιως Κοκκινη Πεμπτη.

Απο μικρος θυμαμαι την μαννα μου να βαφει τις μερα αυτη τα αυγα κοκκινα.
Καποιες αλλες γειτονισσες εκει στο χωριο τα καναν πιο παρδαλα κιτρινα, μπλε, πρασινα και δεν συμμαζευεται.
Εγω εβαφα τις πλερεζες μου. Σε μαυρο παντα χρωμα.
Αν δεν με αφηνε να δοκιμασω αυγο τοτε τα εκανα ομελετα.

Απο μικρος κατι βαρυ με πλακωνε καθε μεγαλοβδομαδο.
Εγω ηθελα να χαρω να τρεξω να παιξω και να φωναξω στις γειτονιες την χαρα μου που δεν ειχαμε μαθηματα και ολοι συνηγορουσαν οτι επρεπε να ειμαι λυπημενος λογω του οτι ο Χριστος ηταν επανω στον Σταυρο Του.

Για τετοια επιβολη συναισθηματων μιλαω.
Εξω να ειναι ολα στολισμενα με τα αξεσουαρ της ανοιξης και εγω επρεπε να ειμαι κατσουφης και στεναχωρημενος επειδη ο Χριστος ηταν πανω στον Σταυρο.
Μα, ψελλιζα, αφου θα αναστηθει, ειμαι σιγουρος καθε χρονο το κανει γιατι θα πρεπει να ειμαι λυπημενος;

Ετσι!!!!!!

Ετσιιι;

Ετσι!!!!

Καλα, απαντουσα και εκανα του κεφαλιου μου.
Και το αυγουλακι μου το ετρωγα και πολυ χαρουμενος ημουν.

Οχι, οχι την ανασταση. Ολη την εβδομαδα των Παθων ημουν χαρουμενος.
Ηταν η βεβαιοτητα οτι θα αναστηθει!!!!
Και παντα μα παντα αυτος ανασταινονταν. Ποτε Του δεν μου χαλασε το χατηρι, ποτε Του δεν με απογοητευσε μεχρι τωρα.

Να γιατι δεν μπορω να προσποιηθω και τωρα οτι ειμαι λυπημενος . Το ξερω οτι κι αν ειναι επανω στον Σταυρο Του, ακομη, οτι θα αναστηθει και παλι, αρκει να ειμαι καλα και να περιμενω την ωρα Του

Καλη βεβαιη Ανασταση.