Με το χαρτονόμισμα ακομη στα χερια απομακρύνθηκε από κοντά τους. Αμφιταλαντεύτηκε γιά ποιό δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει. Η στέρηση της κατέτρωγε τα σωθικά. Το κορμί της άρχισε να πονάει. Μιά ακατανίκητη επιθυμία μέσα της την έσπρωχνε προς την καταστροφή προς τον θάνατο.
Είχε υποσχεθεί στον εαυτό της ότι δεν θα θα ξαναπλησι αυτόν τον τύπο που της έδινε αυτό το μικρό χαρτάκι που μέσα έκρυβε τον θάνατο. Δεν θα επέτρεπε ποτέ ξανά στον εαυτό της να προσφέρει βορά στα νύχια αυτού του αρπαχτικού το γάλα του παιδιού της, τα ρουχαλάκια του, την ίδια την μάννα του.
Αλλά η στέρηση και οι πόνοι όλο και φουντώνανε. Σε λίγο δεν θα μπορούσε ούτε ένα βήμα να κάνει ούτε το τσιγάρο δεν θα μπορούσε να κράτησει στα χέρια της.
Η εικόνα όμως του παιδιού της να την ζητάει και να την περιμένει καταλλυτική. Κίνησε γιά το σπίτι της περνώντας απο ένα σούπερ μάρκετ γιά να κάνει τα απαραίτητα ψώνια πριν το πάθος της για την ηρωίνη την οδηγήσει εκεί που όσο τίποτα δεν ήθελε να πάει και εξανεμίσει το χαρτονόμισμα που της δώσανε.