Απαντωντας σε μια αγνωστη φιλη

Για μια ακομη φορα αποψε, σταθηκα μπροστα στον μεγαλο καθρεπτη που εχω στο μπανιο του σπιτιου μου. Οχι, αγαπητη φιλη φευγατη για μια ακομη φορα το εβλεπα το ειδωλο μου στον καθρεπτη. Ημουν εκει και ολες μου οι αντανακλασεις ηταν ευτυχως και παλι εκει. Δεν ξερω τι θα μπορουσε να συμβει αν δεν μπορουσα να τις δω. Μαζι τους ομως ηταν και ολα αυτα που με χαρακτηριζουν και με κανουν να ζω. Ετσι τελος παντων οπως ζω. Τιποτα δεν ελειπε απο εμενα ουτε τα συναισθηματα μου ουτε οι αδυναμιες μου, οι ομολογουμενως πολλες ουτε τα θελω μου, ουτε και ο αλλος μου ο εαυτος. Ολα αυτα που με απαρτιζουν, ολοι αυτοι, οι εαυτοι που ειμαι, ολοι παροντες ηταν.Ακομη ομως κι ετσι, μονος ημουν ακομη μια φορα,ακομη κι ετσι συνεχιζω να ζω.
Δεν μπορω να φανταστω τι μπορει να γινει αν καμμια φορα λειπει καποιος η κατι απο αυτα που ειμαι, δεν μπορω να φανταστω να μου λειπει το συναισθημα, το ανγχος, η τρελα, η λογικη, και οτι τελος παντων, απο αυτα που ειμαι.
Καμμια φορα λεω θα ειμαι μονο ο ενας εαυτος μου και θα αφησω στην ακρη ολους τους αλλους, αλλα ειλικρινα δεν εχω ακομη σκεφτει με ποιον θα κανω χωριο και με ποιον πολεμο. Δεν ειμαι ακομη ετοιμος για αυτην την επιλογη. Με ολους τους εαυτους μου τα παω καλα και σε ολους εχω κυρηξει πολεμο. Οχι χωρις συνεπειες. Οταν τελικα δεν θα βλεπω το ειδωλο μου στον καθρεπτη τοτε πιστευω δεν θα υπαρχει λογος να ειμαι εδω και να εκθετω τις αδυναμιες ολων μου των εαυτων. Αλλα επειδη, ακραδαντα πιστευω οτι για να ερθεις κοντα στους ανθρωπους πρεπει να δειχνεις κυριως τις αδυναμιες σου και τα ελλατωματα σου οσο θα εχω αναγκη τους ανθρωπους θα τους αποκαλυπτομαι χωρις ποτε να τους κρυβω τιποτα και κυριως δεν θα τους κρυβω τις ανθρωπινες, πιστευω, αδυναμιες μου.Το γραφω αλλωστε και στο προφιλ μου. ΄΄Ενα παζλ ειμαι απο αναμνησεις, επιθυμιες και συναισθηματα΄΄