Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Σαν σημερα. το 2006


Εφυγες νωρις

Ασυνιθιστα νωρις εκεινο το πρωινο χτυπησε το σταθερο τηλεφωνο του σπιτιου.
Η φωνη του πατερα μου απο την αλλη ακρη της γραμμης ακουστηκε αβεβαιη οπως αβεβαιη ηταν και η ερωτηση που μου εκανε.
Αμμεσως καταλαβα οτι κατι δεν πηγαινε καλα και με αγωνιωδη φωνη απαντησα στην ερωτηση με ερωτηση. '' Τι θελεις να πεις;'' '' Γιατι να μην ειναι καλα ο Γιαννης;''
Νομιζε κι αυτος οτι εγω κατι παραπανω θα γνωριζα για το ατυχημα που συνεβη.
Ευτυχως η δυστυχως κανεις δεν σκεφτηκε να με ενημερωσει οτι την νυχτα και ενω ειχα πεσει για υπνο, οτι ο Γιαννης χτυπησε με το παπακι και ηταν στο χειρουργειο με βαριες κρανιοεγγεφαλικες κακωσεις. Ηταν ο αντρας της ξαδερφης μου και καλος μου φιλος. Σχεδον αμμεσως εκλεισα την συνομιλια με τον πατερα μου και επικοινονωντας με τον αδερφο του εμαθα οτι οι ελπιδες ηταν απο μηδαμινες εως μηδενικες για να τα καταφερει.
Ταλαιπωρηθηκε παλευοντας στην εντατικη ογδοντα μερες εως οτου μας κανει να αποδεχτουμε αυτο που θα ζουσαμε. Ζησαμε λοιπον τον θανατο ενος ανθρωπου, ενος φιλου που ποτε στην ζωη του δεν καταφερε να κανει κανεναν να μην τον αγαπησει, απο τον πιο μικρο εως τον πιο μεγαλο.
Αυτος ηταν ο Γιαννης ενα κομματι μαλαμα, και δυστυχως τωρα ζει μονο μεσα στην σκεψη μας

14 σχόλια:

  1. οπως εγραψα και το πρωι αυτα εχει η ζωη .ογιαννης δεν θα φυγει ποτε απο κοντα σου οσο τον θυμασαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΑ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ.ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΑΝΑΒΕΙΣ ΕΝΑ ΚΕΡΑΚΙ ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙΣ.ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΣΑΙ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό που μετράει είναι να κρατάς τη μνήμη του φίλου σου ζωντανή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τον θυμαμαι Θαναση αλλα μου λειπουν πολυ οι ατελειωτες συζητησεις στα νυχτερια που καναμε,πινοντας εγω μπυρες και αυτος παντα φραπεδακι σκετο, καταστρωνοντας σχεδια και στηνοντας μπιζνες στα χαρτια

    Σκρουτζακο παντα παω στο μνημα του με ενα φραπε σκετο και του αναβω οχι κερι αλλα ενα τσιγαρο και σε πληροφορω οτι το ρουφαει ως το τελος

    Μιχαλη και να ηθελα δεν θα μπορουσα να την σβησω αυτην την μνημη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. NA ZHΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΣΤΕ..

    ΑΥΤΟΣ ΣΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ...ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ.
    ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. η ψυχη δεν πεθενει οταν ειναι μεσα στο μυαλο και στην καρδια αυτων που τον αγαπαν!!

    αυτα.... γιατι αν πω και αλλα θα με πιασουν τα ζουμια

    καλη μερα να εχουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είναι πάντα δίπλα μας....τους νιώθουμε....

    Μας προσέχουν σαν φύλακες άγγελοι. Καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σου εύχομαι ολόψυχα να ζήσεις με υγεία, και ποτέ να μην βγάλεις την εικόνα του από το μυαλό σου.
    Και σκέψου το και λίγο θετικά, όσο δύσκολο και ανέφικτο θεωρείται. Απαλλάχτηκε από τα δεσμά της σάρκας και πλέον είναι μια οντότητα αιώνια με την δυνατότητα να ταξιδεύει παντού. Πολλές στιγμές είναι δίπλα σου, μαζί με πολλούς άλλους. Αν αισθανθείς ένα δροσερό ρεύμα αέρα μην τρομάξεις. Απλά τονίζει την ύπαρξη του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φωτεινη ευχαριστω πολυ.

    οχι βρε Ελενα δεν το θελω αυτο. Ευχαριστω παντως

    Ειναι Ευη ειναι μαζι μας. ειδικα σημερα

    Και πολυ μαλιστα Ελενα ειναι μεσα στα πολυχρωμα ονειρα μας παντα

    Loner φιλε μου το νοιωθω συχνα αυτο το δροσερο ρευμα

    Καλο σας βραδυ φιλοι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλέ μου φίλε Alterego, όσου φεύγουν από κοντά μας ζουν μέσα από εμάς. Είναι κοντά μας. Μας κοιτάζουν και μας προσέχουν, γελάνε μαζί μας, κλαίνε μαζί μας. Φεύγουν από κοντά μας, μόνο όταν αποφασίσουμε ότι πρέπει να τους αφήσουμε, όταν πια τους ξεχάσουμε, αν μπορούμε ποτέ να ξεχάσουμε.

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φίλε μου alterego όταν ήμουν νεότερος, πριν περίπου 15 και κάτι χρόνια, στην παρέα οι περισσότεροι είχαμε μηχανές. Εκείνα τα χρόνια, λέγαμε να γίνουμε 16 χρονών, να υπογράψουν οι γονείς να πάρουμε ένα 50αράκι παπάκι, αλλιώς περιμέναμε να γίνουμε 18 χρονών για να βγάλουμε δίπλωμα για μοτοσυκλέτα (από 50 κυβικά μέχρι όσα βγαίνανε τότε οι μοτοσυκλέτες). Δεν είχε αυτόν το νέο νόμο που από τα 18 μέχρι τα 21 οδηγάς μέχρι 125 κυβικά. Όταν γινόσουν 18 και έπαιρνες δίπλωμα μοτοσυκλέτας οδηγούσες όσα κυβικά ήθελες. Λίγα παιδιά τότε τα έπαιρναν οι γονείς αμάξι. Έχω χάσει φίλους (όχι φίλο, αλλά φίλους) που όπως με το Γιάννη που περιγράφεις τα λέγαμε και κάποια στιγμή μαθαίναμε πως ο τάδε με το μηχανάκι....Είναι δύσκολο να πιστέψεις πως αυτόν που το πρωί ή πριν 2 ώρες χαιρέτησες και τα είπατε, δεν υπάρχει πλέον. Κακιά ώρα; Πεπρομένο; Προσπαθείς να βρεις μέσα σου σε αυτές τις λέξεις παρηγοριά. Το τραγούδι από το Παπακωσταντίνου που με αγγίζει περισσότερο είναι ο Κουρσάρος. Όποτε το ακούω μου θυμίζει τους φίλους και τους γνωστούς που μαζί γελάσαμε, μαζί μιλήσαμε, μαζί τα λέγαμε. Κουράγιο φίλε μου.
    Με αγάπη
    Max

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. boubou κανεναν απο τους φιλους που εχασα δεν προκειται να ξεχασω. Ο Γιαννης ηταν ο 2ος στην σειρα απο τους τρεις φιλους που εχασα. Ψαχνω παντα δικαιολογιες για να απομακρυνομαι απο ανθρωπους που αρχιζω να δενομαι. Νομιζω καταλαβαινεις τον λογο.

    Max κατ αρχην ευχαριστω. Ξερεις ομως ποιο ειναι το γαμωτο στην περιπτωση του Γιαννη; Δεν βγηκε με το παπακι στον δρομο για το κεφι του και ουτε ηθελε ποτε να το κανει. Οι αναγκες του τον εσπρωξαν εκει. Ηταν βιοτεχνης και λογω της ασχημης πορειας της δουλειας του εκανε τον πακετα για να ανταπεξελθει. Ουτε τρεις μηνες συμπληρωσε στην δουλεια αυτη και εγινε το κακο Καλη σου μερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. το story συνεχιζεται,σκεφτομαι.δεν εχω τι να πω.τι να γραψω.εχω φορεσει ενα ηλιθιο χαμογελο σκεφτομαι το δικο μου ανθρωπο που εφυγε απο τον πλανητη μας και απλος ξερω πως στερεψα απο λογια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Συνεργάτες