Παρασκευή, 2 Ιανουάριος 2009
Εφυγες νωρις
Ασυνιθιστα νωρις εκεινο το πρωινο χτυπησε το σταθερο τηλεφωνο του σπιτιου.Η φωνη του πατερα μου απο την αλλη ακρη της γραμμης ακουστηκε αβεβαιη οπως αβεβαιη ηταν και η ερωτηση που μου εκανε.
Αμμεσως καταλαβα οτι κατι δεν πηγαινε καλα και με αγωνιωδη φωνη απαντησα στην ερωτηση με ερωτηση. '' Τι θελεις να πεις;'' '' Γιατι να μην ειναι καλα ο Γιαννης;''
Νομιζε κι αυτος οτι εγω κατι παραπανω θα γνωριζα για το ατυχημα που συνεβη.
Ευτυχως η δυστυχως κανεις δεν σκεφτηκε να με ενημερωσει οτι την νυχτα και ενω ειχα πεσει για υπνο, οτι ο Γιαννης χτυπησε με το παπακι και ηταν στο χειρουργειο με βαριες κρανιοεγγεφαλικες κακωσεις. Ηταν ο αντρας της ξαδερφης μου και καλος μου φιλος. Σχεδον αμμεσως εκλεισα την συνομιλια με τον πατερα μου και επικοινονωντας με τον αδερφο του εμαθα οτι οι ελπιδες ηταν απο μηδαμινες εως μηδενικες για να τα καταφερει.
Ταλαιπωρηθηκε παλευοντας στην εντατικη ογδοντα μερες εως οτου μας κανει να αποδεχτουμε αυτο που θα ζουσαμε. Ζησαμε λοιπον τον θανατο ενος ανθρωπου, ενος φιλου που ποτε στην ζωη του δεν καταφερε να κανει κανεναν να μην τον αγαπησει, απο τον πιο μικρο εως τον πιο μεγαλο.
Αυτος ηταν ο Γιαννης ενα κομματι μαλαμα, και δυστυχως τωρα ζει μονο μεσα στην σκεψη μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου