Ξυπνησα αποτομα

Eιμαι, λεει, σε μια παραλια σαν αυτες που εχουν οι ταξιδιωτικοι οδηγοι, και ειμαι αραχτος. Δεν με απασχολει τιποτε αλλο περα απο το τι θα φαω και το τι θα πιω.
Ολα ειναι τακτοποιημενα και εγω απο εκει που βρισκομαι τα ρυθμιζω ολα μεσω διαδικτυου.
Το χρωμα του δερματος μου ειναι μελι και τα μαλλια μου βαμμενα ξανθα. Φοραω σκουρα γυαλια για τον ηλιο και διπλα μου απλωνουν τις κορμαρες τους μοντελες.
Το ακομη σφριγηλο μου σωμα ειναι γυαλιστερο απο τον ιδρωτα και τα λαδια που του απλωσα για να το μαυρισω περισσοτερο.
Ειμαι λοιπον ξαπλωμενος και αραχτος σε ενα μπιτς μπαρ καπου στα πουκετ και απολαμβανω τον ηλιο και την θαλασσα κρατωντας στο χερι ενα πολυ δροσιστικο οσο και καταπληκτικο μοχιτο που μολις μου σερβιρε η μιγαδα σερβιτορα.
Ειναι αργα το απογευμα και θες απο τα μοχιτο, θες απο τον ηλιο με παιρνει ο Μορφεας στην αγκαλη του.
Ξυπναω και βρισκομαι μπροστα στο πισι να κοιταω φοινικες στην οθονη σε καποιο μπλοκ που διαβαζα.
Στα χερια μου ακομη εχω το λογαριασμο με τις εισφορες για το ΤΕΒΕ.
Η αληθεια ειναι οτι μπροστα στην συνταξαρα που θα παρω τι ειναι τα εικοσι πεντε ευρω αυξηση των εισφορων;
Και αν καθε δυο χρονια συνεχισει να μας γινεται αυτη η αυξηση, θα φτασει η συνταξη μου σε δυσθεωρητα υψη και τοτε μαλλον θα χρειαστω τις πολυτιμες συμβουλες καποιων φιλων που εχουν γνωση στην διασπαθιση του χρηματος. Γιατι οσο και να κανω διακοπες στα πουκετ δεν θα καταφερω να τελειωνω τα λεφτα της συνταξης μου.
Βλεπετε πως για να ξοδευεις χρηματα θελει ταλεντο κι εγω δεν ειχα την τυχη να το διαθετω.
Λοιπον φιλοι συνασφαλισμενοι στον ΟΑΕΕ περαστικα μας και υπομονη μεχρι να ερθει η ωρα να βγουμε στην συνταξη