Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Δεν ξεχνω



Θυμαμαι ακριβως την στιγμη και το μερος που βρισκομουν οταν εμαθα το νεο της εισβολης των τουρκικων στρατευματων στην Κυπρο, σαν να μην περασε ουτε μια μερα.

Δωδεκαχρονος μπομπιρας, ενα κοντουλικο αδυνατο παιδακι ολο νευρο, σαν τσακνο.
Απο το πρωι που εφυγα απο το σπιτι ειχε παει μεσημερι και εμεις, εγω με εναν φιλο μου, σουρτουκευαμε ακομη στα διπλανα χωρια.
Ακριβως πανω στην γεφυρα, που ενωνει το χωριο μου με το διπλανο, ακουσαμε για το κακο.
Τυχαια απο καποιον χωριανο μαθαμε οτι εγινε επιστρατευση και επρεπε να παμε στα σπιτια μας γιατι οι πατεραδες μας θα εφευγαν για να καταταγουν.

Και ο δικος μου κατεταγη. Θα μου πειτε που; Αφου τα παντα ηταν υπο διαλυση, στρατος θα υπηρχε; Πηγε ομως και κατεταγη. Εκανε καλες διακοπες τοτε, ισως για πρωτη φορα στην ζωη του, μια και περασε δωδεκα μερες στο "Φιλιππειο" στο Σειχ Σου χωρις να παραλαβει ποτε ουτε ρουχισμο ουτε οπλισμο.
Για μενα ομως αυτες οι δωδεκα μερες ηταν οι πιο σημαντικες της μεχρι τοτε ζωης μου.
Απο τις βολτες στα γυρω χωρια και στα ποταμια βρεθηκα στα χωραφια να ποτιζω μαζι με την μητερα μου τα βαμβακια και τα τευτλα

Ευτυχως ολα πηγαν καλα για εμας σαν οικογενεια και ο δικος μου πατερας γυρισε. Για καποιους ομως τα πραγματα δεν εξελιχθηκαν τοσο καλα.

Σημερα μετα απο τοσα χρονια αυτη η πληγη ακομη μας ποναει και σαν ατομα, τους περισσοτερους, αλλα και σαν εθνος, μια και ακομη παραμενει ανοικτη.

Δεν ξεχνω λοιπον οσα χρονια και να περασουν αυτο που συνεβη στις 20 Ιουλιου 1974 ανημερα της γιορτης του προφητη Ηλια.

Δεν ξεχνω οτι η Κυπρος παροτι ελληνικη παραμενει παντα, ενα μεγαλο της κομματι, υπο τουρκικη κατοχη.

8 σχόλια:

  1. Θλιβερή επέτειος σήμερα, μέρα που φέρνει μνήμες δυσάρεστες στο μυαλό όλων μας και κυρίως των αδελφών μας Κυπρίων.
    Μαζί μ' αυτούς, κι εμείς δεν πρέπει να ξεχνάμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. εγω ειχα την μιση σου ηλικια εκεινη την μερα ... αλλα εχω εικονες ζωντανες ακομη ... για το τι λεγαν και τι πανικος επικρατησε.....

    σαν μερα ειναι θληβερη οπου και να ειχε συμβει κατι τετοιο... κραταω ομως καποιες επιφυλαξεις για το πως το βλεπουν οι ιδιοι το θεμα αυτο ... και οχι ολοι... αλλα οι περισσοτεροι :)


    καλο βραδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Eλενα οχι μονο να μην ξεχναμε αλλα και να φροντιζουμε να το θυμουνται και αλλοι και να το μαθαινουν και αυτοι που δεν το εζησαν.

    Δημητρη ειναι αδυνατον να ξεχαστει κατι τετοιο και αν καποιοι κανουν πως δεν το θυμουνται κανουν κακο στον ελληνισμο

    Ελενα εννοεις πως το βλεπουν οι κυπριοι;
    Αν εννοεις αυτο θελω να σου θυμισω το δημοψηφισμα για το σχεδιο Αναν.

    Καλημερα σε ολους σας. Ευχαριστω που μοιραστηκατε μνημες μαζι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για σας,

    Συγχαρητηρια για το blog σας.

    προσφατα δημιουργησα ενα blog που ασχολειται με tips & tricks σχετικα με τα blogs.

    Αν εχετε χρονο ριξτε μια ματια στο
    http://www.johnpatrablog.blogspot.com/

    ευχαριστώ.

    johnpatra

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ευτυχως που που δεν ξεχασες ...
    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δεν μπορώ να πω ότι οι δικές μου μνήμες από το γεγονός αυτό είναι τόσο δυνατές! Η μέρα αυτή όμως είναι η πρώτη μνήμη που έχω σαν άνθρωπος! Γεγονός επιβεβαιομένο αφού οι γονείς μου δεν είχαν μιλήσει ποτέ γι' αυτό (ο καθένας για τους δικούς του λόγους). Ενώ ήξερα από την ιστορία πλέον του τόπου μου το γεγονός σαν γεγονός έμαθα (κι έμαθαν και οι γονείς μου) τι είχε συμβεί στον καθένα τους εκείνη τη μέρα! Ο πατέρας μου επιστρατεύτηκε οκ! Δεν πήγε ποτέ όμως στην Κύπρο και τελικά γύρισε με τη ναυτική του στολή και ξυπόλητος στο σπίτι μας! Η μητέρα μου έπαθε αυτό που εξιστόρισα όταν ένα απόγευμα παίζαμε με τ'αδέρφια μου και προσπαθούσαμε να πούμε ποια είναι η πιο παλιά μας ανάμνηση! Είπα λοιπόν ότι θυμάμαι να είμαι με τη μαμά ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και ενώ εκείνη έκλεγε έβγαλα και της έδωσα... την πιπίλα μου!!! Η μαμά μου σοκαρίστηκε και ο μπαμπάς τη ρώτησε πότε έγινε αυτό? Έμαθα ότι ήμουν μόλις 6 μηνών!!!! Παρ όλα αυτά δε θυμάμαι μόνο το περιστατικό αλλά και ένα φόβο που διαισθανόμουν... Σίγουρα μας πονάει όλους ακόμα κιαν το γνωρίζουμε μέσα από την ιστορία... βλέπετε όμως να γίνεται κάτι?!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γινεται Χρυσα οσο κραταμε θυμισες οπως αυτη που μας ειπες.
    Οι χαμενες πατριδες δεν ειναι ποτε χαμενες οσο εχουμε ζωντανη την μνημη.
    Καλο σου βραδυ και ευχαριστω γι αυτο το σχολιο σου, ηταν πολυ συνγκινιτικο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Αναγνώστες

Συνεργάτες