Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις….
Να ζητάς συγγνώμη….
να τρέχεις πίσω από διάφανες σκέψεις κ εκεί να κρύβεσαι
της φυγής σου το τσιγάρο όμως κρατά φωτιά και καίει
“πονάει η φωτιά έλεγες κι αφήνει σταγόνες σκονισμένης άνοιξης στο δέρμα“
κι εσύ συνεχίζεις να φεύγεις αργά
Να σε βλέπω να σβήνεις ζητάς
Να γιορτάζω την φυγή που διάλεξες
κι όμως εγώ και πάλι σ`απογοητεύω
Μένω σε μια άκρη καπνίζοντας
και σε κοιτάω κι ούτε να γυρίσεις σου ζητώ μα κι ούτε θέλω να σε χάσω
Σε μισώ, σε μισώ και σε σέβομαι
ή μάλλον σ`αγαπάω
και σ`αγαπάω γιατί μου `μαθες πως η ζωή είναι μια ατέλιωτη φυγή απ`το χθες
Μεγάλη ανάρτηση... Δεν έχω τι άλλο να πω....
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά
Η ζωή είναι μια ατέλειωτη φυγή απ΄το χτες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη αλήθεια....
μοναδικές σκέψεις...
Eίδες? Είδες? Στο έλεγα οτι μια φυγή ειναι όλη η ζωή, μια φυγή απ το χτές, μια φυγή απ το σήμερα κι εσύ ρωτούσες γιατι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί το όνειρο ταξιδεύει και μεις το ακολουθούμε.
Oλυμπια