Κοκκινη καρτα και μπινελικια

Σημερα θελω να ταξιδεψω...μακρυα... πολυ μακρυα.....

Και για οσους με παρακολουθουν γνωριζουν οτι τα ταξιδια που μου αρεσουν ειναι τα ταξιδια πισω. Πισω στο χωριο, στα παιδικα μου χρονια.

Ετσι ειναι αν δεν βλεπεις ευοιωνο μελλον πας πισω και θυμασαι τα χρονια της ξεγνοιασιας, οταν η ζωη κυλουσε ηρεμα μεν χωρις ρουτινα δε.

Μ αξιωσε λοιπον ο θεος στα δεκαεπτα μου να παιξω μπαλλα κι εγω στον θρυλικο ΠΑΟΚ Τραγιλου.
Μια Τεταρτη λοιπον και λογω ελλειψης παικτων ο προπονητης μου με εμπιστευθηκε την θεση του αριστερου μπακ. Ε ρε πλακες!!!!
Εγω μπακ;;;;; Χαχαχαααααααα
Απο τοτε εγινα σβουρας, ολο σβουρες εκανα γυρω απο τον εαυτο μου απο τις τριμπλες που μου εκαναν και εγω να τρεχω σαν την αδικη καταρα μεσα στο γηπεδο.
Η ενταση μου και το ρεζιλικι μου ηταν τοσο μεγαλο που το πηρα πολυ πατριωτικα στο τελος.
Σε μια επελαση του καλυτερου παικτη και αρχηγου των αντιπαλων βαζω καπως ατσαλα το ποδι μου και αυτος οπως ηταν και μεγαλοσωμος σωριαζεται φαρδυς πλατυς κατω και γεμιζει ενα γηπεδο με αρχηγο.
Οπως ηταν φυσικο και δικαιο πηρα στον πρωτο μου και τελευταιο αγωνα, την πρωτη μου και τελευταια κοκκινη καρτα.

Δεν θα πω τιποτε για το μπινελικι που επεσε απο τον προπονητη και τους συμπαικτες μου.
Βεβαια ολοι ηταν φιλοι μου και μετα τον αγωνα ολα ξεχαστηκαν.

Δεν με πειραξε ουτε η κοκκινη καρτα ουτε το μπινελικι ουτε και που χασαμε το ματς. Νοσταλγω ομως....

Νοσταλγω περισσοτερο απ ολα το μπινελικιασμα. Ναι αυτο νοσταλγω περισσοτερο γιατι τωρα πολλοι απ αυτους τους φιλους δεν υπαρχουν πια για να μου τα χωσουν με αγαπη και κατανοηση.
Μονο διαιτητες υπαρχουν για να σου κανουν παρατηρησεις και να σε βγαζουν κοκκινη καρτα.

Βλεπεις, Πετρο, εγω την καταστροφη του κοσμου που οπως λες ερχεται την ειδα λιγο πρωιμα με τον χαμο αγαπημενων φιλων και ανθρωπων που αγαπησα.

Γιατι για μενα καταστροφη του κοσμου ειναι οταν χανεις φιλους, και αγαπημενους ανθρωπους που μαζι τους εζησες, επαιξες, μαλωσες ......... μεγαλωσες.

Μονο αυτο